تعیین و ارزیابی شاخص های شهر هوشمند در کلان شهر مشهد

امروزه، گسترش و توسعة سریع شهرنشینی همراه افزایش انواع آلودگی های محیطی، تخریب چرخه های زیستی، استفادۀ نادرست از زمین و ایجاد ساختارهای نامناسب در عرصه های مختلف زندگی موجب شده است تا توجه به شهر هوشمند به عنوان راهکاری بی بدیل در جهت حل معضالت شهری مورد توجه ویژۀمدیران و برنامه ریزان قرار گیرد. پدیده ی گسترش افقی شهرها در طول نیم قرن اخیر نه تنها در کشورهای توسعه یافته، بلکه در کشورهای در حال توسعه نیز در حال رخ دادن است. رشد هوشمند شهری به عنوانیکی از الگوهای نوین برنامه ریزی شهری، جهت ساماندهی به روند توسعه ی شهرها و پاسخی در برابر رشدپراکنده ی شهری می باشد. هدف پژوهش حاضر بررسی و ارزیابی شاخص های رشد هوشمند شهری شامل اقتصادی–اجتماعی،کالبدی-کاربری، دسترسی و ارتباط و زیست محیطی می باشد. روش پژوهش توصیفی–تحلیلی است؛ برای این کار مدل های کمی برنامه ریزی، آنتروپی و روش های تصمیم گیری چند معیاره یتاپسیس جهت رتبه بندی بکار رفته اند. نتایج حاصل پژوهش نشان می دهد منطقه ی یک شهرداری مشهدبا نمره ی تاپسیس 773.0 بهترین وضعیت و منطقه ی 2 با نمره ی تاپسیس297.0 بدترین وضعیت را در میان مناطق 1 تا 5 شهرداری مشهد از نظر شاخص های رشد هوشمند شهری داراست.