ضرورت تمرکززدایی در برنامه‌ریزی منطقه‌ای

تمرکززدایی فرایند توزیع کردن اداره تصمیم‌گیری به‌طور نزدیک‌تر به مردم است. توزیع بخش‌های اجرایی یا دولت در بخش‌هایی مثل مهندسی، مدیریت، علوم سیاسی، اقتصاد سیاسی، جامعه‌شناسی، تکنولوژی و اقتصاد را شامل می‌شود. تمرکز بیش‌ازحد در کشور، سبب بی‌علاقگی مردم نسبت به جامعه‌های محلی خود شده است که به‌صورت عدم مشارکت در انتخابات محلی یا مشارکت بسیار کم مردم بروز می‌نماید. مهاجرت از روستاها نیز، از نتایج تمرکزگرایی در برنامه‌ریزی است. در بسیاری از کشورهای اروپایی، جنبش وسیع تمرکززدایی از دهه هفتادِ قرن بیستم آغاز شد. گرایش همگانی در اروپا بر اساس کاهش قدرت دولت مرکزی و کوشش برای شکوفایی ویژگی‌های محلی و منطقه‌ای است. در کشورهای عضو اتحادیه اروپا، بسیاری از کشورها، روش خود مدیریتی محلی را پذیرفته‌اند. ایتالیا آن را فدرالیسم اداری می‌خواند و انگلستان از راه اختیار سپاری به آن عمل می‌کند. در آلمان و بلژیک نظام فدرالیسم برقرار است. در اسپانیا، مقامات محلی، در چارچوب صلاحیت‌های واگذارشده قدرت واقعی را دارند؛ بنابراین پژوهش کاربردی حاضر از طریق مرور منابع نظری معتبر علمی و پژوهشی و از طریق تحلیل محتوای کیفی به بیان ضرورت تمرکززدایی در برنامه‌ریزی منطقه‌ای پرداخته است و در نهایت عوامل موثر بر تمرکززدایی و نتایج و پیامدهای تمرکززدایی را شناسایی می‌نماید.