تبیین نقش معماری اقامتگاه ساحلی با تاکید بر افزایش حس تعلق و آرامش در معلولین جسمی حرکتی(مطالعه موردی: ساحل کاسپین جفرود)

اقامتگاه های ساحلی به عنوان یکی از بزرگترین و متنوع ترین مکان ها در دنیا که می تواند مکانی مناسب برای زیستن و گذراندن اوقات فراغت و دستیابی به آرامش باشد، دارای اهمیت است. با توجه به نیازهای اجتماعی و سکونتی و حتی گردشگری در سواحل در ابعاد مختلف، و وجود قشرهای مختلف در جامعه از جمله نیاز معلولین و ناتوانان به این مکان ها جهت زیستی مناسب و دستیابی به آسایش و تعلق، از این رهگذر می توان به نقش معماری و شناخت آن در ایجاد یک فرم و مکانی مناسب برای بهره مندی آن گام برداشت. این پژوهش به صورت کیفی- کمی به بررسی اطلاعات می پردازد. هدف اصلی این پژوهش بازخورد نقش معماری صحیح در ارایه خلق اقامتگاه ساحلی بهینه و متناسب است که سازگاری لازم را با نیازهای معلولین دارد در پایان پیشنهاداتی جهت استفاده بهینه از این فضاهای تعاملی اقامتی ارایه می شود.