نقد و بررسی آموزش معماری در ایران با توجه به رویکرد یادگیری و ارتقاء رشد خلاقیت در رویکرد معماری ایرانی

یکی از تاثیرگذارترین عوامل در طراحی معماری خلاقیت است. افزایش خلاقیت دانش آموزان یک هدف جهانی است. این تحقیق فرض می کند که طراحی محاسباتی، تجربه، طراحی، مدل سازی فیزیکی، محیط یادگیری و تصاویر و منابع بصری می توانند به عنوان ابزار قدرتمندی عمل کنند. برای تحریک خلاقیت در روند طراحی معماری می باشد. این تحقیق به دنبال بررسی این بود که کدام یک از این مولفه ها بیشترین تاثیر را در افزایش خلاقیت دانشجویان دارد. یکی از مهمترین مشکلات آموزش معماری این است که افراد معمار توانایی انتقال دانش نظری را در عمل ندارند. دانشجویان معماری به دلیل عادت به یادگیری از طریق ریشه هایی که در آموزش پیش دانشگاهی آنها ایجاد می شود، معمولاً در ایجاد ایده های طراحی خود برخی از مشکلات را دارند. هدف از این مقاله راههای بهبود و ارتقای آموزش معماری در ایران با توجه به رویکرد یادگیری و ایجاد خلاقیت در دانشجویان می باشد و خلاقیت را می توان به افراد، به ویژه به دانشجویان معماری آموزش داد. روش تحقیق به صورت توصیفی، کاربردی و با گردآوری اطلاعات و استخراج آن به صورت کتابخانه ای و اسناد و مدارک می باشد. خلاقیت و نوآوری، موجب رشد و توسعه بالندگی شده و قابلیت ها، امکانات و فرصت های جدیدی را برای فعالیت ها و برنامه های سازمانی فراهم می کند. پیامدهای مثبت و سازنده ی خلاقیت، موجب افزایش انعطاف پذیری، ارتقاء سطح توانایی ها و قابلیت های یادگیری در بحث آموزش معماری در ایران می شود.