ارزیابی الگوی مکانی دسترسی به بیمارستان ها در شهر زنجان از منظر عدالت فضایی با استفاده از روش حوزه پوشش شناور سه مرحله ای

ﺗﻮزﯾﻊ ﻧﺎﻣﻨﺎﺳﺐ ﺧﺪﻣﺎت ﺑﺎﻋﺚ ﺷﮑﻞﮔﯿﺮی ﮔﺮوهﻫﺎی اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ در ﺷﻬﺮﻫﺎ و زﻣﯿﻨﻪﺳﺎز ﻧﺎﺑﺮاﺑﺮیﻫﺎ و ﺑﯽﻋﺪاﻟﺘﯽ در ﺷﻬﺮﻫﺎ ﺷﺪه اﺳﺖ، به طوریکه امروزه فضاهای شهری به عرصه تضادهای اجتماعی بدل شده است. دسترسی به خدمات که یکی از مولفه‌های اساسی در توسعه پایدار می‌باشد و برخورداری از تسهیلات شهری برای بررسی این نابرابری‌های مکانی گزینه مناسبی می‌باشد. در این پژوهش، قابلیت دسترسی بالقوه به بیمارستان‌‌های شهر زنجان با روش منطقه حوزه پوشش شناور سه مرحله‌ای(3sfca) مبتنی بر عرضه و تقاضا و رقابت، در سطح بلوک و منطقه تحت شبکه جاده و با استخراج ماتریس هزینه مبدا_ مقصد(od) برای سال 1395 با استفاده از داده‌های مکانی و مبتنی برgis محاسبه شده است. نتایج حاصله حاکی از نابرابری در دسترسی به خدمات و نابرابری توزیع تسهیلات در سطح شهر می‌باشد به طوری که منطقه 2 شهری دارای بالاترین و منطقه 3 دارای پایین‌ترین میانگین دسترسی می‌باشد. بالاترین دسترسی بلوک نیز در منطقه 1 به علت نسبت عرضه بالا می‌باشد. قسمت های جنوبی و مرکزی شهر هم به دلیل بافت سنتی و شبکه نامناسب و نسبت عرضه پایین و تقاضای بالا، دارای دسترسی پایینی می‌باشند. نتایج حاصل از این تحقیق اهمیت و قابلیت استفاده از نقشه و سامانه های اطلاعات جغرافیایی را در تعیین شاخص های عدالت فضایی و لزوم بهره‌گیری طراحان و مدیران شهری از این نتایج در رفع کمبود‌ها و بهبود عدالت فضایی را نشان می‌دهد.