مروری بر مفهوم برنامه ریزی راهبردی در عرصه شهرسازی

ناکارآمدی برنامه ریزی جامع عقلانی سبب تغییر و تحول در تعریف دانش شهرسازی شده است. بر همین اساس، شهرسازی یک فرایند –فنی و سیاسی است که به مسائلی مانند توسعه و طراحی کاربری زمین و محیط ساخته شده، شامل هوا، آب و زیرساختهایی که از داخلمناطق شهری عبور میکند، مانند حمل و نقل، ارتباطات و شبکههای توزیع میپردازد و بنا به ماهیت خود بیش از هر چیز از شرایطسیاسی، اقتصادی و اجتماعی هر کشور تاثیر میپذیرد و اصلیترین هدف آن رفاه عمومی است. در مجموع، تنوع زیاد انواع پروژههایی کهبرنامه ریزان بر روی آنها کار میکنند، عدم اجماع بر روی فرایندها و اهداف، و رویکردهای مختلف اتخاذ شده در شهرها و کشورهایمختلف تنوع زیادی در شهرسازی معاصر ایجاد کردهاند. برنامهریزی راهبردی فرایندی است که راههای اصلی و اساسی برای رسیدن بهاهداف را ترسیم میکند و ابزارهای لازم را برای این ماموریت فراهم میکند. رویکرد راهبرد توسعه شهر به وسیله اتحادیه شهرها و بانکجهانی حمایت میشود و از طریق بکارگیری تکنیکهای مشارکتی و ظرفیتسازی اجتماعی سعی در توسعه پایدار شهری دارد. از جملهدستاوردهای برنامهریزی راهبردی میتوان به تلفیق اهداف کالبدی و غیر کالبدی، تلفیق عوامل برنامهریزی با عوامل اجرایی و مشارکتعمومی، تاکید بر انعطاف پذیری و پویایی، برنامهریزی برای شهر در غالب یک سیستم یکپارچه از سیستمهای فرادست و فرودست، نگاه بهشهر فرای بُعد کالبدی آن و توجه به نیازهای اجتماعی و فرهنگی، جامعنگری به جای مطالعات جامع و استفاده از الگوی حلزونی و چرخهای به جای الگوی خطی اشاره کرد. در این پژوهش ابتدا فرآیند و اساس کار برنامهریزی راهبردی و سپس نکات منفی و مشکلاتی کهبرای اجرا در پیش دارد بررسی میشود.

An overview of the concept of strategic planning in the field of urban planning

The inefficiency of comprehensive-rational planning has caused a change in the definition of urban planning knowledge. Accordingly, urban planning is a technical and political process that addresses issues such as the development and design of land use an