ارزیابی امکان استفاده از جوش ساده و فورجینگ در اتصال آرماتورهای فولادی

قطع میلگرد در آرماتوربندی سازههای بتنی و نیاز به همپوشانی آن سبب شده که همواره حجم زیادی از فولاد مصرفی در محل پوشش آرماتورها دفن شود و سهم آن در قیمت تمام شده سازه بتنی قابل توجه باشد. در این پژوهش درصدد برآمدیم تا سایر روشهای اتصال آرماتورها و از آن جمله جوشکاری به روش فورجینگ و نیز جوشکاری ساده سر به سر آرماتورها را مورد بررسی قرار داده و میزان کارایی آنها را مقایسه نماییم. در این راستا سه سایز میلگرد را انتخاب نموده و در حالتهای بدون وصله و با وصله جوشی فورجینگ و وصله جوشیسربه سر با دستگاه کشش میلگرد مورد آزمایش قرار داده ایم. کیفیت مورد بررسی جوش در این تحقیق نشان از تایید استانداردهای مربوطه در مورد میلگردهای داخلی در روش فورجینگ دارد. نتایج حاصل از این تحقیق نشان میدهد که جوش سربهسر هم به لحاظ رفتاری و شکلپذیری و هم به لحاظ تنش جاری شدگی نتوانسته نیاز های آیین نامه ای را برآورده نماید و لذا در بین مدلهای مورد آزمایش این روش برای اتصال میلگردها مردود میباشد. در سایز های مورد بررسی میلگرد با قطر کمتر جوش فورجینگ و بخصوص جوش سربه سر بهتری داشته و بیشتر به نتایج مورد انتظار نزدیک است. به لحاظ جذب انرژی نیز میلگر قطر پایین تر نتایج کاملتری در جوش فورجینگ و میلگرد بدون وصله دارد ولی در جوش سربه سر در میلگرد ضخیمتر سطح زیر نمودار بیشتری وجود دارد.