تاملی بر فرصت ها و ضعف های کارورزی رشته آموزش زبان و ادبیات فارسی

هدف از این پژوهش، شناسایی فرصت ها و ضعف ها در کارورزی رشته زبان و ادبیات فارسی است. برای رسیدن به این مقصود، از رویکرد پژوهش کیفی و روش مطالعه موردی، با ابزارهای مصاحبه نیمه ساختاریافته و متن گزارش کارورزان استفاده شد. نمونه‌گیری به صورت هدفمند بود. مشارکت کنندگان، هشت نفر از دانشجویان دختر ورودی سال های 91 و92 مرکز آموزش عالی شهید باهنر دانشگاه فرهنگیان بودند. اطلاعات، با روش «تحلیل محتوای مضمونی» تحلیل شدند. داده ها نشان می‌دهد که دانشجویان در کارورزی، به ترتیب به موضوعات: دانش ادبی (آرایه ها)، دانش زبانی(دستور) و موضوعات نگارش توجه بیش تری نشان دادند. آنان در کارورزی، فرصت ها و ضعف هایی داشتند؛ فرصت های ایشان برای افزایش دانش موضوعی تربیتی، توانمندی در دانش روشی و شناخت مهارت ها و کاربست آن ها و تعاملات آموزشی بود و ضعف هایشان، شناخت ناکافی دانش موضوعی تربیتی و ناتوانی در تلفیق و عدم استمرار در کاربست آن ها، نداشتن تسلط بر موضوع و مهارت های آموزشی، نداشتن خلاقیت و طراحی ضعیف و محدود موضوعات زبانی، ادبی و نگارشی، فعالیت های آموزشی نارسا، استفاده از ابزار آموزشی ناکارآمد، نامناسب بودن شیوه و راهبردهای آموزشی، عدم انطباق موضوعات آموزشی با اجرا بود و عواملی چون ناکافی بودن زمان آموزش، تعدد موضوعات و تعدد کتاب های درسی مرتبط، ایجاد محدودیت از سوی برخی از معلمان راهنما، عدم تطبیق برخی دروس برنامه تحصیلی دانشگاهی با موضوعات آموزشی در مدارس نیز از موانع جدی در این مسیر بود. در مجموع، کارورزان رشته برای رسیدن به شایستگی، نیازمند رفع محدودیت ها و ایجاد فرصت‌هایی برای کاربست موضوعات مهم و پربسامد رشته در طراحی و اجراهای خود، در بازه زمانی بیشتر هستند.