بررسی تطبیقی جلوه‌‌های ادبیّات پایداری و مقاومت در اشعار محمود درویش و فرّخی یزدی

ادبیّات مقاومت ادبیّاتی است، پرتحرک در خدمت انسانیت که عناصری چون: ایثار و شهادت، دفاع از وطن را در خود جای داده است. شاعرانی که دوران زندگی آنان با هجوم و حملات کشورهای بیگانه یا با حکومت‌های استبدادی توام می‌شود و نظاره گرظلم و بی‌عدالتی‌ها و خشونت و خونریزی در جامعه هستند، معمولاً در آثارشان از قید و بندها، شکنجه‌ها، آوارگی، تبعید و ترور سخن به میان می‌آورند و با بیان نارسایی‌ها و مشکلات اجتماعی و مبارزه با رجال ستمگر، قصد بیداری و تنویر افکار عمومی دارند. در این مقاله از بین ملت‌های گوناگون که طعم جنگ را چشیده و در ادبیّات خود شعر مقاومت را قلم زده‌اند، به بررسی شعر پایداری و مقاومت دو ملت ایران و فلسطین در آثار دو شاعر نامی مقاومت این دو سرزمین فرّخی یزدی و محمود درویش می‌پردازیم.به نظر می‌رسد که شرایط اجتماعی و سیاسی روزگار دو شاعر مهمترین علّت در ظهور این گونه ادبی در آثار آنها شده‌است هر دو شاعر با استفاده از جلوه‌های گوناگون ادب پایداری چون: عشق به وطن، امید به آینده، ظلم ستیزی، شهادت طلبی و ایجاد انگیزه برای مبارزه جویی را در شعر خود خلق نموده‌اند. این پژوهش با هدف نمایاندن جلوه‌های ادبیّات پایداری در شعر محمود درویش و فرّخی یزدی به روش تحلیلی - توصیفی صورت گرفته است تا در پایان بتوان جلوه‌های پایداری را در شعر این دو شاعر انقلابی وملّی به وضوح مشاهده کرد.