جایگاه نظریه‌های یادگیری در آموزش زبان و ادبیات فارسی(با تکیه بر تحلیل خطاهای نحوی ناشی از تداخل در نوشتار زبان‌آموزان غیر‌ایرانی)

پژوهش حاضر در چارچوب نظریه‌های یادگیری در آموزش زبان و ادبیات فارسی در پی تحلیل خطاهای نحوی ناشی از تداخل در نوشتار زبان آموزان غیر‌ایرانی است. در این پژوهش متون نوشتاری 38 فارسی‌آموز عرب زبانِ جامعه المصطفای قم، از نظر انواع خطاهای نحوی بررسی شده‌است. نتایج پژوهش به قرار ذیل بوده است. در بحث حذف ارکان جمله که ناظر به حذف مسند، حذف فعل و حذف فاعل می‌باشد، بیشترین حذف مربوط به حذف فعل می‌باشد. حذف فعل‌ها یا در ساختار جمله خبری رخ داده یا در ساختار جمله پرسشی، در حذف فاعل از ساختار جمله هم همین قاعده برقرار است. در بحث حذف سایر اجزای جمله که ناظر به حذف متمم، حذف حرف اضافه، حذف ضمیر، حذف مرجع ضمیر و حذف نشانه مفعولی «را» می‌باشد، گذشته از ابهامی که این حذفیات در معنی و مفهوم جمله ایجاد کرده‌اند، گاهی جمله را ناقص ساخته‌اند بجز حذف متمم بقیه حذفیات قابل تشخیص و حدس هستند و مخاطب به راحتی قادر به قرار‌دادن کلمه محذوف در بخش خاصی از جمله می‌باشد. جایگزینی ارکان جمله از دیگر خطاهای نحوی است که ناشی از عدم آشنایی و تسلط زبان‌آموزان غیر‌ایرانی با سه مقوله فعل و فاعل و مفعول و ترتیب چینش آن‌ها در ساختار نحوی زبان فارسی است.