تحلیلی بر روش آموزش مهارت نوشتن در پایۀ اول ابتدایی

هدف این پژوهش تحلیلی بر روش آموزش نوشتن در پایۀ اول ابتدایی است. در این زمینه با بررسی پژوهش های انجام شده در این حوزه؛ هم چنین تجربیات نگارندگان، موضوع مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و در نهایت نقاط ضعف و قوت در آموزش نوشتن در پایه اول ابتدایی مورد بحث قرار گرفتند. هیچ زبانی در دنیای کنونی وجود ندارد که بین آواهای آن و نشانه های حرفی نظام نوشتاری اش رابطه کامل یک به یک و متناظر برقرار باشد. در تمام زبان ها از جمله زبان فارسی که زبان رسمی و آموزشی ایران است نیز این مشکلات مشاهده می شود. با توجه به مشکلات و ابهامات مربوط به آموزش نشانه های زبان فارسی در دوره ابتدایی، یکی از مسائلی که معلمان ابتدایی باید بر روی آن دقت زیادی داشته باشند، نوع آموزش آن هاست. نتایج این پژوهش نشان داد محتوای درسی رسمی برای آموزش نوشتن به دانش آموزان پایه اول ابتدایی بر اساس روش سازه-نگر ایجاد شده است. یکی از نقاط قوت روش آموزش نوشتن به دانش‌آموزان پایه اول ابتدایی، بخش نگاره ها است. هم چنین نتایج نشان داد در صورت استفاده از روش های صرفاً سنتی آموزش، دانش آموز پایۀ اول ابتدایی با کندنویسی، وارونه‌نویسی، تشخیص ندادن حروف هم‌صدا و نارسانویسی روبه رو می شود و استفادۀ مکرّر از سرمشق های طولانی، خلاقیت آن ها را کاهش خواهد داد. آموزگاران باید سعی کنند در آموزش مهارت نوشتن، تا آنجا که ممکن است، به ترکیب تدریس فعال در کنار تدریس سنتی مبادرت ورزند؛ این کار دقت دانش آموزان را افزایش داده، و خلاقیت آن ها را آشکار می-کند.