نقد روانکاوانه داستان شیر و گاو کلیله و دمنهبر اساس الگوی ساختاری ذهن

در این پژوهش به تحلیلی روانکاوانه از داستان شیروگاو کتاب کلیله و دمنه پرداخته شده است. پژوهش حاضر با استفاده از روش تحقیق کیفی و راهبرد پژوهش پدیدارشناختی-مطالعه موردی انجام شده است. روش جمع آوری اطلاعات کتابخانه ای بوده و تحلیل محتوا در پژوهش حاضر بر اساس رویکردهای نقد روان کاوانه (الگوی ساختاری ذهن) انجام شد؛ بررسی ها نشان می دهد داستان شیر و گاو نمونۀ بسیار خوبی برای آشنایی با ساختار ناخودآگاه ذهن می باشد. زیرا می توان در آن نمایندگانی را برای بخش ناخودآگاه برشمرد. بررسی این داستان نشان می‌دهد؛ دمنه با کلیله و شیر و گاو دوست است. او نهادی لج باز و نیرومند است که به دور از هر تدبیر و درایتی، در جهت مطامع خویش گام برمی دارد. و نمایندگان «خود» یعنی کلیله، شیر و گاو به سبب ضعف ناشی از عدم رشد و تقویت لازم، یکی پس از دیگری دمدمه های دمنه را پذیرا شده و با او همراه می-شوند. که سبب دق کردن کلیله می شود؛ خون گاو هدر می رود؛ و شیر گرفتار رنجی بی-پایان می شود. و این عاقبت کار کسی است که اسیر نیروی نهاد بشود.