نظریه‌های یادگیری در آموزش زبان و ادبیات فارسی

زبان وسیله ای برای نظم بخشیدن به اندیشه و نیز ارتباط میان انسان هاست که به صورت گفتاری نمود می یابد. در این میان زبان و ادب فارسی بهترین ابزار ارتباطی ما ایرانیان با دیگران و جهان پیرامون است. پس شایسته است در چگونگی آموزش و معرفی به نسل های جدید بسیار تامل و وقت و هزینه بیشتری صرف شود. در این مقاله که به روش اسنادی انجام گرفت؛ ابتدا نگاهی به نظریه های یادگیری زبان دانشمندان مطرح دنیا از جمله نظریه اسکینر، چامسکی، پیاژه و... می اندازیم و بعد به نحوه ی آموزش زبان و ادبیات فارسی و ایرادها و نقص های فعلی را که لزوم استفاده از نظریه های نوین یادگیری در تدریس ادبیات را می طلبد اشاره می کنیم؛ در پایان با استفاده از همین نظریه ها، پیشنهادها و راه حل هایی به منظور هرچه بهتر شدن آموزش زبان فارسی ارائه می کنیم، چرا که نظریه های یادگیری به کیفیت فرایند یاددهی یادگیری کمک نموده و موجب شناخت بهتر و بیشتر از نحوه ی یادگیری، تفکر و ارتباط دانش آموزان و حتی دانشجویان با دیگران و محیط پیرامون می گردد.