محدودیت های روش تشدید مغناطیس هسته ای در برآورد تخلخل مخازن گازی و ارائه راهکارهای مناسب

تخمین تخلخل و نفوذپذیری در مخازن گازی به روش های غیرمستقیم مانند استفاده از نگارهای چاه نگاری مرسوم و جدید پیچیده می باشد. به عبارت دیگر در این مخازن تخلخل کم تر از حد واقعی تخمین زده می شود. روش تشدید مغناطیس هسته ای که به طور معمول در مخازن نفتی برآورد قابل قبولی از تخلخل و نفوذپذیری می دهد، در مخازن گازی دارای خطا می باشد. مطالعات نشان می دهد که پاسخ تشدید مغناطیسی هسته به هر دو اثر منافذ (اندازه منافذ، توزیع اندازه منافذ) و خواص سیال پرکننده منافذ وابسته است. در این مطالعه راهکارهایی همچون روش تراکم مغناطیسی هسته ای (dmr)، تراکم نوترون مغناطیسی هسته ای، صوتی مغناطیسی هسته ای (smr)، تراکم نوترون مغناطیسی هسته ای و انتگرال گیری از نمودار nmr، که برروی داده های nmr به کار گرفته می شود که به کمک دیگر نمودارهای مرسوم اعمال شده و تخلخل با خطای کم تر به دست می آید. این روش ها برروی داده های چاهی در یکی از مخازن پارس جنوبی اعمال می گردد. تخلخل تصحیح شده با تخلخل اندازه-گیری شده برروی مغزه ها مقایسه می گردد. نتایج نشان می دهد که از بین روش های نام برده، روش انتگرال گیری از نمودار تشدید مغناطیس هسته ای بیش ترین همبستگی را با تخلخل مغزه دارد.