کاربرد بیوچار تولیدشده از پسماند مواد غذایی در حذف فلزات سنگین از پساب

امروزه پساب‌های صنعتی از مهم‌ترین منابع آلاینده آب و خاک به فلزات سنگین هستند. این فلزات برخلاف آلاینده‌های آلی، دچار تجزیه بیولوژیکی و شیمیایی نمی‌شوند و مدت‌زمان طولانی در طبیعت باقی می‌مانند، لذا تصفیه آن‌ها قبل از استفاده مجدد از پساب به‌عنوان امری ضروری تلقی می‌گردد. ازجمله راه‌های حذف فلزات سنگین از منابع آبی آلوده، استفاده از جاذب‌های زیستی است. بیوچار (زغال زیستی) نمونه‌ای از جاذب‌های زیستی است که به دلیل ارزان بودن و دسترسی آسان می‌توان از آن در جهت تصفیه پساب‌های صنعتی و مدیریت کیفی منابع آبی پذیرنده استفاده نمود. بیوچار یک ترکیب کربنی آلی است که از سوختن زیست‌توده‌های گیاهی و یا ضایعات کشاورزی وغذایی در حضور کم و یا عدم حضور اکسیژن تولید می‌شود.ضایعات به‌جامانده از برداشت محصولات کشاورزی و مواد غذایی در اکثر موارد بدون مدیریت صحیح و اصولی دفع می‌شوند که علاوه بر ایجاد آلودگی‌های آب ‌و هوا و اثرات نامطلوب بهداشتی، به هدر رفت مواد و سرمایه نیز منجر می‌شود؛ بنابراین نحوه‌ی مدیریت اصولی پسماندهای کشاورزی و غذایی و به دنبال آن ساماندهی این پسماندها یکی از مهم‌ترین دغدغه‌های محیط‌زیستی کشور به شمار می‌رود. ضایعاتی که برای تولید بیوچار استفاده می‌شوند اغلب دارای ارزش اقتصادی کم و یا بدون ارزش اقتصادی هستند و مشکل دفع دارند. تبدیل این مواد زائد به بیوچارکه ارزش اقتصادی قابل‌توجهی دارد، می‌تواند یک روش خوب برای دفع این مواد زائد باشد. در این مقاله به بررسی کاربرد بیوچار تولیدشده از پسماند مواد غذایی در تصفیه پساب‌های حاوی فلزات سنگین، پرداخته‌شده است.