تاثیر دما بر عملکرد فوق روان کننده پلی کربوکسیلات سنتزشده

بتن به دلیل خواص فیزیکی و مکانیکی مطلوب نظیر تحمل فشارهای بالا، یکی از پرمصرف ترین مصالح در سازه های مهندسی محسوب می شود. روانی بتن و تنظیم زمان گیرش بتن از خواص حائز اهمیت در بتن تازه است که با فراهم نمودن سهولت شکل پذیری باعث ایجاد محصولات بتنی در طرح ها و شکل های متنوع برای مصارف گوناگون می شود. افزودنی های شیمیایی مختلفی برای روان سازی بتن تازه توسط محققان به کار گرفته شده است. استفاده از فوق روان کننده های پلی کربوکسیلاتی (pc) با فراهم آوردن روانی بیشتر در بتن تازه و افزایش زمان گیرش آن، علاوه بر کاهش نیروی اختلاط و نیروی انسانی، آزادی عمل بیشتر در طراحی، اجرای سریع تر و فرایندپذیری بهتر، موجب افزایش دوام و استحکام بتن می شود. تاکنون تاثیر دما بر فوق روان کننده های پلی کربوکسیلات گزارش نشده است و اهمیت دمای سنتز بررسی نشده است. در این تحقیق، ضمن ارائه روش آماده سازی فوق روان کننده پلی کربوکسیلات (pc) برای بتن، اثر دما بر روی ساختار و عملکرد فوق روان کننده نیز مورد مطالعه قرار گرفت. با بررسی مقاومت فشاری و انتقال اسید در نمونه های بتنی تهیه شده، ارتباط بین دمای سنتز، ساختار و عملکرد فوق روان کننده ها مشخص شد. نتایج آزمون ها حاکی از آن بود که دمای سنتز تاثیر بسیار زیادی بر روی ساختار فوق روان کننده ها دارد.