بررسی اثر زاویه ی دودکش خورشیدی و نسبت همگرایی دیواره های آن به کمک حل عددی

در این مسئله به بررسی اثر 2 پارامتر هندسی پرداخته شده است. یکی نسبت دهانه خروجی به ورودی که بیانگر میزان همگرایی و یا واگرایی دودکش خورشیدی دوبعدی مورد مطالعه است و دیگری زاویه ی قرارگیری دودکش خورشیدی می باشد. به صورت کلی6 زاویه ی مختلف و 7 نسبت خروجی به ورودی متفاوت طراحی و شبیه سازی شده اند.این حل عددی به کمک نرم افزار تجاری فلوئنت و مدل توربولانسی کا اپسیلن صورت گرفته است و انرژی تشعشعی نیز با روش do مدل شده است. هندسه ی مورد مطالعه دارای دو دیواره می باشد که یکی شیشه و دیگری جاذب است. اعتبارسنجی صورت گرفته از یک هندسه ی مشابه که توسط مقاله ای منتخب انجام شده، الگوبرداری شده و انطباق خوبی را از خود نشان داده است. با بررسی های صورت گرفته اینگونه یافت شد که هرچه دودکش خورشیدی همگراتر بوده باشد، میزان دبی هوا و مساحتی که دودکش قابلیت پاسخگویی جهت تهویه هوای طبیعی دارد، کاهش می یابد و دمای خروجی افزایش می-یابد. از سوی دیگر با افزایش زاویه ی عمودی دودکش و یا افقی تر شدن آن نیز الگویی مشابه اتفاق می افتد. بیشترین افزایش دما در دودکش با زاویه 75 درجه بود با 100 درجه اختلاف دما. همچنین مشاهده شد که همگرا بودن دودکش موجب از بین رفتن گردابه های تشکیل شده در مقطع ورودی خواهد شد که اثرگذاری آن مورد بحث قرارگرفته است.