تاثیر جریانهای ساحلی و پیچکهای میان مقیاس در تغییرات زیست محیطی خلیج فارس

نقش پیچک های میان مقیاس و جریان های ساحلی در مطالعات محیط زیست دریایی و اقلیمی از اهمیت زیادی برخوردار است. بدین منظور، داده‌های میدان ارتفاع سطح دریا، به مدت 5 سال (2010 تا 2014) از سری داده‌های مرجع aviso استخراج شدند و پیچک‌های میان مقیاس براساس روشی مبتنی بر ارتفاع سطح دریا و به کمک نرم افزار arc gis مورد شناسایی و ردیابی قرار گرفتند. همچنین جریان های ساحلی خلیج فارس و تاثیرگذاری آن بر تشکیل پیچک های میان مقیاس و انتشار آلودگی ها، با تفکیک پذیری افقی طول و عرض جغرافیایی 2 دقیقه، با استفاده از مدل عددی coherens شبیه سازی شد. نتایج شبیه سازی نشان داد که سرعت جریان ها از ژانویه تا مارچ کم و از می، شروع به افزایش می کند. این روند تا جون و جولای ادامه داشته و سپس در آگوست شروع به کم شدن می-کند. نتایج تحقیق، میانگین سالانه 78 پیچک با حداقل طول عمر یک هفته را نشان داد که غالبا چرخندی (59.1%) هستند و اثر خنک‌کنندگی و کاهش دما را در جو منطقه دارند. بیشترین محدوده فعالیت پیچک‌ها در بخش‌های ورودی خلیج فارس از سمت تنگه هرمز و شمال‌غربی خلیج فارس است بنابراین پرخطرترین نقاط منطقه از نظر توزیع و انتشار آلودگی هستند. قوی ترین پیچک ها در تابستان مشاهده شدند که مطابق با نتایج شبیه سازی، جریان های سواحل ایرانی به سمت شمال غربی در ماه های ژانویه تا آوریل گسترش می یابد و به بیشترین شدت خود در ماه جون تا آگوست می رسد. بنابراین آلودگی‌ها در شمال خلیج فارس در امتداد سواحل ایران توزیع می شوند و ماه جولای نیز پرخطرترین زمان انتشار آلودگی‌ها تشخیص داده ‌شد.