بررسی تغییرات مکانی و مدلسازی فرسایش پذیری بادی در اراضی دشت سیستان

فرسایش خاک یکی از عوامل اصلی تخریب اراضی (land degradation) در زیست‌بوم می‌باشد و بر روی اجزاء زیست‌بوم و مدیریت پایدار آن بسیار اثر گذار هستند. لذا تخمین فرسایش خاک و میزان فرسایش‌پذیری آن می‌تواند در مدیریت اراضی بسیار موثر باشد. بدین منظور در این پژوهش با هدف بررسی تغییرات مکانی و مدلسازی فرسایش پذیری بادی در اراضی دشت سیستان تعداد 98 نمونه خاک سطحی (عمق 10-0 سانتیمتری) به صورت نظارت شده تصادفی از مزرعه تحقیقاتی دانشگاه زابل انتخاب و برداشته شد. نتایج نشان داد متوسط میزان فرسایش پذیری خاک در منطقه مورد مطالعه 87/37 مگاگرم در هکتار در سال می باشد. همچنین بررسی نیم‌تغییرنما پارامترهای مورد مطالعه نشان داد میزان فرسایش پذیری خاک و بخش فرسایش پذیر خاک در منطقه دارای ساختار مکانی قوی هستند که این امر نشان دهنده وجود فرسایش نظام‌مند و پایدار در منطقه می‌باشد

Investigation of spatial variation and modeling of wind erosion in Sistan plain lands

Soil erosion is one of the main causes of land degradation in the ecosystem and has a great impact on the components of the ecosystem and its sustainable management. Therefore, estimating soil erosion and its erodibility can be very effective in land management. For this purpose, in this study, with the aim of investigating spatial variation and modeling wind erosion in Sistan plain lands, 98 surface soil samples (0-10 cm depth) were randomly selected from the research farm of Zabol University. The results showed that the average soil erodibility in the study area is 37.87 mg / ha per year. Also, the evaluation of semivariogram of the studied parameters showed that the degree of soil erodibility and soil erodibility in the region have a strong spatial structure, which indicates the existence of systematic and stable erosion in the region.