نقش رضی‌الدین استرآبادی در توسعه دانش نحو

رضی‌الدین استرآبادی از علمای بنام شیعه در ادبیات عرب است. وی در علم صرف و نحو، کتاب‌ها و شرح‌های ماندگاری دارد. با این‌که شرح‌های گوناگونی بر کافیه ابن‌حاجب، نوشته شده اما امتیاز شرح رضی‌الدین، به استقلال رای و حریت نویسنده آن مربوط می­شود؛ زیرا وی بر مذهب نحوی خاصی متمرکز نیست. هرچند غالباً به مذهب بصریون تمایل داشت و از سیبویه و آثار وی تمجید کرده است، اما در مواردی نیز آراء کوفیون را نقل و از آن‌ها دفاع می­کند. نکته مهم این است که وی پس از نقل اقوال قدما و نقد و اعتراض­های جدی بر آن‌ها، در بعضی موارد، رای منحصر و مستقلی داشته است؛ هرچند در مواردی نیز از گفته­های دیگران دفاع کرده است. به گفته سیوطی، او شاهکاری از جمع و جامعیّت و تحقیق و غور در اقوال و حسن تعلیل را ارائه می­کند که به حق این کتاب را باید تعلیلات نحوی شناخت و حتی کتاب جامع در نحو دانست. این مقاله با استفاده از روش توصیفی - تحلیلی به بررسی نقش وی در توسعه علم نحو پرداخته است.