مکتب فلسفی قم و تاثیر آن در گسترش فلسفه

گروهی از فیلسوفان حوزه علمیه قم (امام خمینی (1281 تا1368ش) و علامه طباطبائی(12811360) و شاگردان و متاثران از ایشان)، بانی و موسّس مکتبی محسوب می‌شوند که می‌توان آن را مکتب فلسفی قم نامید. روح حاکم بر این مکتب، حکمت متعالیة صدرالمتالهین و پیروان او است. مکتب فلسفی قم، ادامه بالنده فلسفه اسلامی است که دارای پیشینه‌ای بیش از هزار سال است. مکتب فلسفی قم از مجاری تدریس فلسفه، ارائه تبیین‌های تازه از برخی مسائل گذشته، و بیان براهین یا تقریرهایی نو از میراث مستدل پیشینیان، طرح مسائل جدید فلسفی، نگارش متون تازه در مباحث فلسفه، فراگیر کردن و خارج کردن فلسفه از انزوا، نقد مکاتب فلسفى غرب، نقد اندیشه‌های الحادی، التقاطی و سکولار و پاسخ به شبهات، ورود در حوزه فلسفه‌های مضاف مانند فلسفه سیاسی (به ویژه، پی‌ریزی مبانی نظریه ولایت فقیه و ارائه تبیینی جامع از این نظریه)، فلسفه اخلاق و فلسفه علوم انسانی (و تلاش برای تبیین مبانی فلسفی اسلامی سازی علوم و دانشگاه‌ها) ورود جدّی به حوزه معرفت‌شناسی و تاسیس دانش «معرفت شناسی اندیشمندان مسلمان»، و نشان دادن ارتباط فلسفه اسلامی با متون وحیانی، تاثیری بسیار مهم در گسترش فلسفه داشته است.