نقش علمای شیعه در تعمیق فهم واژگان دینی

قرآن کریم و احادیث شریف، دو رکن اصلی برای به‌دست آوردن احکام و معارف الهی هستند. بسیاری از کلمات این دو منبع، نیازمند شرح و بیان لغوی دقیق هستند؛ ازاین‌رو، از صدر اسلام تاکنون بسیاری از علمای آشنا با لغت عرب و معارف دین، این مهم را موردتوجه جدی قرار داده‌اند. فعالیت این دسته از بزرگان در چند محور انجام شده است که مهم‌ترین آن‌ها عبارت‌اند از: تالیف معاجم لغت (بسترسازی)؛ تالیف کتاب‌های غریب القرآن و الحدیث؛ تدوین کتاب‌های مفردات قرآن. در این میان، علمای شیعه در همه محورها، نقشی ممتاز داشته و مورد استناد و توجه علمای اهل سنت نیز قرارگرفته‌اند؛ تا جایی که نقش محوری و اساسی آن‌ها مورد اعتراف همگان است. در این مقاله کوشیده‌ایم با استفاده از روش توصیفی - تحلیلی به بیان انواع شرح واژگان دینی و بیان تاریخی آن‌ها، جایگاه و اهمیت فعالیت‌های لغوی علمای شیعه را، که عموماً مورد بی‌توجهی، بی‌مهری و انکار بسیار قرارگرفته بپردازیم.