نقش ادیبان شیعه در پیدایش و گسترش دانش لغت عربی

زبان و ادبیات عربی نباید فقط زبان مذهب، دانست؛ البته جریان‌هایی که پیوسته در پی آنند از دانش به نفع خود بهره‌‌های غیر علمی ببرند و سهم یک مذهب را در دانش­ها نادیده بگیرند و برپایه این بنیان ناصحیح، اتهام‌هایی را نیز متوجه یک مذهب می‌کنند. این جریان‌ها، باعث می‌شود تا محققان برای حفظ تاریخ دانش و دانشوران آن و پیشگیری از اختلاف‌های مذهبی، نقش اندیشمندان مذهبی را در پازل تاریخ دانشی نشان دهند. نقش شیعه در دانش لغت عربی پررنگ است. این مقاله با استفاده از روش توصیفی - تحلیلی، به بررسی نقش ادیبان مشهور شیعه در پیدایش و گسترش دانش لغت عربی می‌‌پردازد. نتایج این پژوهش‌ها را می‌توان در قالب نقش‌های پیدایشی، تبویبی، اصلاحی، گسترشی و گرایشی رصد کرد و از امثال خلیل‌بن احمد، ابن‌سکیت، ابن‌درید، ابن‌فارس، ابن‌منظور، سید علیخان مدنی، ابوهلال عسکری و طریحی سخن به میان آورد.