نقش علمای برجسته و متون دینی علویان آناطولی، در بسط و گسترش علوم و فرهنگ اسلامی

علویان آناطولی، همان ترکمنانی هستند که از ستم حکومت‌های وقت که خود را نماینده اسلام رسمی معرفی می‌کردند، به ستوه آمده و به طرف علویان و شیعیانی که از سرزمین‌های اسلامی به خراسان بزرگ فرار و یا مهاجرت کرده بودند، متمایل شدند. علویان اسلام عرضه‌شده از طرف اهل‌بیت(ع) را پذیرفتند و ازاین‌رو آموزه اصلی علویان، اهل‌بیت(ع) و ولایت به‌عنوان سرلوحه اصلی دین اسلام می‌باشد. علویان در دوره‌های بعدی در اثر تحرکات قومی و هجوم مغول به ایران و از آنجا به آناطولی مهاجرت نمودند. علمای علوی نیز با مردم خود به سرزمین آناطولی آمدند و شاگردان زیادی تربیت نمودند و آثار زیادی از خود باقی گذاشتند که در گسترش و بسط علوم اسلامی نقش به‌سزائی داشت. سوال اصلی پژوهش پیش‌روی این است که علویان ترکیه چه کسانی هستند و چه نقشی در بسط و گسترش فرهنگ و علوم اسلامی داشته‌اند؟ هدف این پژوهش، معرفی مختصر مهم‌ترین علمای علوی و آثار آنان می‌باشد. این پژوهش به روش کتابخانه‌ای و به شیوه توصیفی و تحلیل محتوایی، به معرفی علویان و علمای برجسته آنان می‌پردازد و نیز برخی آثار و کتب خطی متعلق به اندیشمندان علوی که تا به حال تحقیق و تطبیقی در مورد آنها صورت نگرفته، معرفی شده است. در این پژوهش روشن می‌گردد که جامعه علوی علمای بسیار زیادی را تربیت نموده که گنجینه‌ای از آثار ارزشمند را برای عالم اسلام و بشریت به ارمغان گذاشته‌اند و در بین مردم آناطولی با تبلیغات موثر خود تا به امروز جایگاه بسیار والایی پیدا کرده‌اند.