نقش عالمان شیعه در پیدایش و گسترش علم عروض

بر اساس دیدگاه مشهور مورخان و سیره‌نویسان اسلامی و غربی، دانش عروض به معنی میزان الشعر، در تمدن اسلامی و توسط دانشمند بزرگ شیعی مانند خلیل‌بن احمد، به وجود آمد و عالمان شیعه در تکمیل و توسعه و تثبیت این دانش نیز نقش مهمی ایفا کرده‌اند. از میان عالمانی که در توسعه این دانش اثربخش بودند، اخفش اوسط و ابوعثمان مازنی و صاحب‌بن عباد و عثمان‌بن جنی را می‌توان نام برد. در این میان، ادعاهایی درباره منشا یونانی، هندی ایرانی یا عرب جاهلی برای دانش عروض نیز وجود دارد. در این مختصر با استفاده از روش­های تاریخی و تکیه بر منابع ادبی و تاریخی به نظریات مخالف و موافق و ادله هریک، چه در مذهب عالمان یاد شده و چه در اصالت علم عروض پرداختیم از نتیجه به دست آمده چنین برمی­آید که عروض پیش از اسلام در حکم یک دانش مطرح نبود و خلیل‌بن احمد مبتکر این علم و دیگر عالمان شیعی از توسعه‌دهندگان آن هستند. روش تحقیق در این مقاله، توصیفی - تحلیلی است.