ارزشمداری شاخص های حسابداری و کیفیت حسابرسی

ارزش مداری که تاثیرات مشترک مربوط بودن و قابلیت اتکا را نشان می دهد، یکی از موضوعات اساسی تحقیقات حسابداری و بازار سرمایه بوده است. حسابرسی به عنوان مکانیزمی نظارتی و قراردادی برای کاهش هزینه های نمایندگی به کار می رود. اثرگذاری حسابرسی بستگی به توانایی حسابرسان در کشف رفتار فرصت طلبانه مدیریت دارد. هدف این پژوهش حاضر بررسی رابطه بین ارزش مداری شاخص های حسابداری و کیفیت حسابرسی در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران پرداخته است. از اندازه حسابرس به عنوان شاخصی برای محاسبه کیفیت حسابرسی استفاده شده و سه موسسه ای که از نظر سهم بازار خود را نسبت به دیگر شرکت ها متمایز نموده اند به عنوان حسابرسان با یکفیت بالا در نظر گرفته شده اند. داده های 130 شرکت، طی سال های 1386 تا 1390 در بورس اوراق بهادار تهران به عنوان نمونه آماری مورد بررسی قرار گرفته است و نتایج پژوهش نشان می دهد که به طور کلی رابطه معناداری میان شاخص های سود هر سهم، ارزش دفتری و سود تقسمیمی هر سهم و کیفیت حسابرسی وجود دارد ولی یکفیت حسابرسی قادر به افزایش ارزش مداری شاخص های خلاصه حسابداری نیست. این نتیجه می تواند حاکی از عدم توجه سرمایه گذاران به معیار کیفیت حسابرسی در تحلیل هایشان باشد.