سنجش خصیصه های بالینی روانشناسی پریشانی و تندخویی میان رانندگان

این پژوهش، با هدف بررسی مقایسه مولفه های روان شناختی (تندخویی و پریشانی) بین دو گروه رانندگان متخلف و رانندگان غیر متخلف بوده است. برای این منظور 100 راننده متخلف که 2 مرتبه و بیشتر گواهینامه آنها به دلیل تخلفات رانندگی از شده اند، و گروه دوم 100 نفر راننده غیر متخلف که گواهینامه رانندگی آنها تاکنون توسط پلیس و مراجع قضایی ضبط نشده است. و داوطلب شرکت در پژوهش بودند، از آنها خواسته شد پرسشنامه روانشناسی رانندگی (صیدوز واستلایلینگ 2000) پاسخ دهند، داده های بدست آمده با آزمون f و آزمون تحلیل واریانس به شیوه گام به گام مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته بدست آمده از این پژوهش نشان داد که نمره پریشانی و تندخویی در رانندگان متخلف بیشتر از رانندگان غیرمتخلف بوده است؛ بین دو گروه رانندگان متخلف و غیرمتخلف در ویژگی پریشانی با 38.22=f و در سطح 0.001>p تفاوت معنادار وجود دارد، میانگین پریشانی در رانندگان متخلف بیشتر از رانندگان غیرمتخلف است، مشخص می شود که رانندگان متخلف در پریشانی در سطح بالاتری از رانندگان غیرمتخلف قرار دارد. همچنین بین دو گروه رانندگان متخلف و غیرمتخلف در ویژگی تندخویی با 256.15=f و در سطح 0.001>p تفاوت معنادار وجود دارد که میانگین تندخویی در رانندگان متخلف بیشتر از رانندگان غیرمتخلف است، مشخص می شود که رانندگان متخلف در تندخویی در سطح بالاتری از رانندگان غیرمتخلف قرار دارند. از این پژوهش می توان نتیجه گرفت که میانگین پریشانی و تندخویی در رانندگان متخلف در سطح بالاتری از رانندگان غیر متخلف قرار دارد.