اثربخشی تحلیل رفتار متقابل بر تاب‌آوری تحصیلی و خودکارآمدی تحصیلی دانش‌آموزان مقطع متوسطه دوم شهرستان بندرانزلی

نوجوانان به دلیل دوره‌ی خاص رشد خود با رویدادهای انتقالی بسیاری از نظر بیولوژیکی، تحصیلی و اجتماعی رو به رو می‌شوندکه می‌تواند بر عملکرد تحصیلی و روابط اجتماعی آنها، تاثیر منفی بگذارد، هدف پژوهش حاضر اثربخشی آموزش گروهی تحلیل رفتار متقابل بر تاب‌آوری تحصیلی و خودکارآمدی تحصیلی در دانش‌آموزان پسر مقطع متوسطه دوم شهرستان بندرانزلی است. روش پژوهش نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعه‌ی پژوهش دانش‌آموزان پسر مقطع متوسطه دوم شهرستان بندرانزلی بود. نمونه مورد مطالعه شامل 20 دانش‌آموز از جامعه آماری ذکر شده بود که با روش نمونه‌گیری غیرتصادفی بصورت در دسترس انتخاب و بصورت تصادفی در 2 گروه 10 نفره جایدهی شدند. جهت جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه‌های تاب‌آوری تحصیلی (مارتین، 2002) و خودکارآمدی تحصیلی (جنکینز، 1999) استفاده شد. به گروه مداخله تحلیل رفتار متقابل در 8 جلسه 60 دقیقه‌ای آموزش داده شد، اما به گروه گواه آموزشی داده نشد. قبل و بعد و دو ماه بعد از آموزش توسط پرسشنامه‌ها هر دوگروه مورد ارزیابی قرار گرفتند. به‌منظور تحلیل داده‌ها از تحلیل آنکوا و آزمون اندازه‌گیری مکرر استفاده شد. یافته‌ها نشان داد آموزش تحلیل رفتار متقابل بر تاب‌آوری تحصیلی و خودکارآمدی تحصیلی دانش‌آموزان نسبت به گروه گواه موثرتر است (001/>p). همچنین آموزش تحلیل رفتار متقابل بر تاب‌آوری 2 ماه بعد از مداخله (000/0>p، 769/485=f1/664,19)، و خودکارآمدی تحصیلی (000/0>p، 852/74=f1/289,19)، موثر است. نتایج نشان داد که دانش‌آموزان با تشخیص نقش خود و چگونگی شکل‌گیری آن سعی می‌کنند من بالغ خود وتفکّر آگاهانه را فعال کرده تا به جایگاه من خوب هستم تو خوب هستی برسند. که این باعث افزایش تاب‌آوری و خودکارآمدی دانش‌آموزان می‌شود.