بررسی نقش سبک‌های دلبستگی در خودشیفتگی

این پژوهش با هدف نقش سبک‌های دلبستگی در خودشیفتگی انجام شد. جامعه آماری شامل دانشجویان مقطع کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکتری که در گروه‌های مجازی مرتبط با دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب در سال تحصیلی 1399 1398 عضو بودند، بود. 279 دانشجو با روش نمونه‌برداری داوطلبانه انتخاب شدند و به سیاهه شخصیت خودشیفته (آمز و دیگران، 2006) و سیاهه سبک دلبستگی هازن و شیور (1987)، پاسخ دادند. نتایج آزمون تحلیل رگرسیون نشان داد که 7 درصد از واریانس خودشیفتگی از طریق سبک‌های دلبستگی تبیین‌پذیر است. همچنین یافته ها نشان می دهد که سبک‌ دلبستگی ایمن، خودشیفتگی را به‌صورت منفی پیش‌بینی می‌کند و سبک‌های دلبستگی ناایمن اجتنابی و اضطرابی دوسوگرا، خودشیفتگی را به‌صورت مثبت پیش‌بینی می‌کنند.