اثربخشی ایفای نقش گروهی (والد کودک) بر کنترل خشم دانش آموزان پسر مقطع ابتدایی شهر تهران

هدف از انجام این پژوهش بررسی اثر آموزش ایفای نقش گروهی (والد کودک) بر کنترل خشم آموزان پسر مقطع ابتدایی شهر تهران بود. طرح این پژوهش، نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل و یک دوره پیگیری بود. جامعه آماری پژوهش، شامل کلیه دانش آموزان پسر مقطع ابتدایی شهر تهران در سال تحصیلی 99 1398 بود. از بین این دانش آموزان، تعداد 30 نفر که شرایط ورود به پژوهش را دارا بودند، به روش در دسترس انتخاب شده و به طور تصادفی در دو گروه کنترل و آزمایش (هر گروه 15 نفر) گمارده شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه خشم کودکان و نوجوانان نلسون (2000) بود. برای گروه آزمایش دوره ایفای نقش گروهی اجرا گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار spss نسخه 23 و توسط آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی lsd تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها نشان داد که میزان خشم در گروه آزمایش، در مقایسه با گروه کنترل به طور معناداری کاهش یافته است و این کاهش در مرحله پیگیری پایدار مانده است. با توجه به یافته های این پژوهش می توان نتیجه گرفت که آموزش ایفای نقش گروهی (والد کودک) را می توان برای کنترل خشم دانش آموزان پسر مقطع ابتدایی به کار برد.