مقایسه توکل بر خدا، عزت نفس، سازگاری اجتماعی و عملکرد تحصیلی در دانشجویان معلول جسمی حرکتی و عادی شهر ایذه

هدف از پژوهش حاضر مقایسه توکل بر خدا، عزت نفس، سازگاری اجتماعی و عملکرد تحصیلی در دانشجویان معلول جسمی حرکتی و عادی شهر ایذه بود. جامعة آماری شامل تمامی دانشجویان معلول جسمی حرکتی و عادی شهر ایذه در سال تحصیلی 97 96 می باشند. نمونه آماری این پژوهش شامل 100 نفر از دانشجویان معلول جسمی حرکتی و عادی را تشکیل دادند. روش نمونه گیری به صورت تصادفی ساده است. روش این پژوهش از نوع مطالعات علی مقایسه ای می‌باشد. ابزارهای گردآوری داده ها شامل پرسش‌نامه توکل برخدا بک و مک دونالد (2004)، آزمون عزت نفس کوپر‌اسمیت (1967)، مقیاس سازگاری اجتماعی ویزمن و پی‌کل (1999) و برای بررسی عملکرد تحصیلی از نمره‌های معدل دانشجویان استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل واریانس چندمتغیری استفاده شد. یافته‌ها نشان داد که بین توکل بر خدا، عزت نفس و سازگاری اجتماعی در دانشجویان معلول جسمی حرکتی و دانشجویان عادی تفاوت معناداری وجود دارد. اما بین عملکرد تحصیلی در دانشجویان معلول جسمی حرکتی و دانشجویان عادی تفاوت معناداری مشاهده نشد. نتیجه گیری: معلولیت و مشکلات ناشی از آن در دانشجویان معلول می‌تواند سبب کاهش عزت نفس و سازگاری اجتماعی آنان شود، هرچند معلولیت می‌تواند توکل بر خداوند را در دانشجویان افزایش دهد.