تاثیر و مقایسه آموزش الکترونیکی با آموزش سنتی بر پیشرفت تحصیلی دانشجویان دانشگاه پیام نور استان خراسان جنوبی

هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر و مقایسه آموزش الکترونیکی با آموزش سنتی بر پیشرفت تحصیلی دانشجویان دانشگاه پیام نور استان خراسان جنوبی بود. روش تحقیق از نوع توصیفی پیمایشی و به شکل میدانی انجام‌شده است. جامعه آماری این پژوهش 1100 نفر از دانشجویان رشته مدیریت دانشگاه پیام نور استان خراسان جنوبی بودند. تعداد نمونه آماری در این تحقیق با توجه به تعداد بالای جامعه آماری، با استفاده از جدول مورگان تعداد280 نفر انتخاب گردید. ابزار مورداستفاده در پژوهش شامل، پرسشنامه های محقق ساخته اثربخشی آموزش های الکترونیک، آموزش مجازی و پیشرفت تحصیلی بود. روایی پرسشنامه‌ها به تایید 10 تن از متخصصین رسید و پایایی آن‌ها در یک آزمون مقدماتی با 30 آزمودنی و با آلفای کرونباخ برای پرسشنامه آموزش الکترونیک (73/0)، آموزش سنتی ( 72/0) و پیشرفت تحصیلی(82/0) محاسبه شد. برای تجزیه‌وتحلیل نتایج داده‌ها از روش‌های آماری توصیفی، استنباطی، آزمون کلموگروف اسمیرنف، آزمون رگرسیون خطی ساده و مدل‌سازی معادلات ساختاری با استفاده از نرم‌افزارهای اس.پی.اس.اس نسخه 22 و آموس نسخه 22 استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد، هر دو روش آموزش سنتی و آموزش الکترونیک بر پیشرفت تحصیلی دانشجویان تاثیر گذار هستند و تفاوت معناداری بین این دو روش وجود ندارد، لذا پیشنهاد می گردد از آموزش الکترونیک به عنوان مکمل آموزش سنتی و نه جایگزین آن در ارتقاء مهارت های علمی و عملی دانشجویان استفاده گردد.