پیش بینی خودکارآمدی براساس جهت گیری هدفی تحصیلی و سبک های یادگیری دانش آموزان دیر آموز

هدف پژوهش حاضر، پیش بینی خودکارآمدی پژوهشی براساس جهت گیری هدفی تحصیلی و سبک های یادگیری دانش آموز دیر آموز بود.این پژوهش، به لحاظ روش، توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش تمامی دانش آموزان دیر آموز شهر کرج در سال تحصیلی 1399 1400و نمونه‌ی آماری شامل 100 نفر از دانش آموز دیر آموز این شهر است که به روش نمونه گیری تصادفی ساده و با استفاده از جدول مورگان انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات شامل پرسشنامه خودکارآمدی پژوهشی اسچک و همکاران (1996)، پرسشنامه جهت گیری هدفی میدگلی و همکاران(1998) و پرسشنامه سبک یادگیری کلب (1985) بود. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون استفاده شد. یافته ها نشان داد که جهت گیری هدفی، خودکارآمدی پژوهشی دانش آموز دیر آموز و سبک های یادگیری دانش آموز دیر آموز را پیش بینی می کند، و در بهترین مدل پیش بینی، خودکارآمدی پژوهشی قادر به پیش بینی ضریب سبک یادگیری و جهت گیری هدفی هستند.بنابراین، با توجه به یافته های فوق می توان نتیجه گرفت که جهت گیری هدفی و سبک های یادگیری نقش پیش بینی کننده ای در خودکارآمدی پژوهشی دانش آموز دیر آموز دارد.