بررسی رابطه میزان استفاده از وسایل ارتباط جمعی و انزوای اجتماعی

با وجود محیط اشباع ‌شده رسانه، استفاده از رسانه به بخش مهمی از زندگی روزمره مردم تبدیل شده است. انزوای اجتماعی به معنای فقدان یا ضعف اتصال های فرد با سایر افراد، گروه (ها) و جامعه اگرچه پدیده‌ای جدید تلقی نمی‌گردد، ولی به نظر می‌رسد که با تحولات عظیم در عصر جدید به طور چشم‌گیری افزایش یافته است و دانشجویان با توجه به نقطه حساس سنی یکی از مهم‌ترین این اقشار هستند. تحقیق حاضر به منظور تعیین رابطه میزان استفاده از وسایل ارتباط جمعی و انزوای اجتماعی در بین دانشجویان صورت گرفته است. روش تحقیق از نوع پیمایش می باشد و جامعه آماری تحقیق، کلیه دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد یزد در زمان مطالعه بودند که به شیوه طبقه‌ای، انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفتند. اعتبار ابزار پژوهش از نوع محتوایی بوده و برای سنجش پایایی از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شده است. بر اساس یافته‌های پژوهش، میانگین انزوای اجتماعی در بین پاسخگویان کمتر از متوسط نظری بوده است و همچنین بین میزان استفاده از رسانه‌های جمعی و میزان انزوای اجتماعی رابطه معنی‌داری وجود داشت. ولی بین جنسیت، رشته تحصیلی، محل سکونت، مقطع تحصیلی، سن و میزان استفاده از اینترنت (اعتیاد اینترنتی) با میزان انزوای اجتماعی دانشجویان رابطه معنی‌داری وجود نداشت.