تبیین علّی تحصیل گریزی نوجوانان بر اساس بهزیستی ذهنی و درگیری والدین در امور تحصیلی

هدف پژوهش حاضر بررسی نقش واسطه ای درگیری والدین در امور تحصیلی در رابطه بین بهزیستی ذهنی و تحصیل گریزی در دانش ‏آموزان 12 تا 18 سال شهر بهبهان بود. این پژوهش از نوع همبستگی و به روش مدل یابی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری آن شامل کلیه دانش‏ آموزان دوره اول و دوم متوسطه شهر بهبهان در سال تحصیلی 1400 1339 بودند. مشارکت کنندگان پژوهش 368 نفر از دانش ‏آموزان بودند که به شیوه نمونه گیری خوشه ای تصادفی چندمرحله ای انتخاب شدند. ابزارهای جمع‏ آوری شامل؛ مقیاس تحصیل گریزی خرمایی و صالح اردستانی (1394)، پرسشنامه بهزیستی ذهنی دانش ‏آموزان رن شاو (2014) و پرسشنامه درگیری والدین در امور تحصیلی فرزندان فان و ویلیامز (2010)، بود و تحلیل داده ‏ها و بررسی پایایی پرسشنامه ‏ها با استفاده از نرم ‏افزارهای amos 24 و spss 24 انجام گرفت. یافته ها نشان داد که مدل پژوهش با داده های جمع آوری شده برازش مطلوبی دارد. همچنین یافته ها نشان دهنده اثر مثبت بهزیستی ذهنی بر درگیری والدین در امور تحصیلی (01/0>p و 49/0 = β)، اثر منفی درگیری والدین در امور تحصیلی بر تحصیل گریزی (01/0>p و 47/0 = β)، اثر منفی بهزیستی ذهنی بر تحصیل گریزی (01/0>p و 42/0 = β)، و اثر منفی بهزیستی ذهنی بر تحصیل‏ گریزی با واسطه ‏گری درگیری والدین در امور تحصیلی (01/0>p و 23/0 = β) است. به طور کلی یافته های پژوهش حاکی از نقش بهزیستی ذهنی و درگیری والدین در امور تحصیلی در تبیین تحصیل‏ گریزی دانش‏ آموزان می ‏باشد.