پیش بینی پذیرش تعلیم و تربیت مجازی دانش آموزان بر اساس سرمایه معنوی و سرمایه اجتماعی والدین

هدف این پژوهش پیش بینی پذیرش تعلیم و تربیت مجازی دانش آموزان بر اساس سرمایه معنوی و سرمایه اجتماعی والدین بود. روش این پژوهش توصیفی و پیمایشی، و جامعه آماری شامل والدین و دانش‌آموزان مدارس متوسطة دوم شهر پارس آباد است. براساس جدول مورگان، نمونه 300 نفری به روش نمونه‌گیری تصادفی تعیین شد. جهت جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه استفاده شد. ابزار پزوهش پرسشنامه محقق ساخته پذیرش تعلیم و تربیت مجازی و پرسشنامه استاندارد سرمایه اجتماعی والدین(درونی و بیرونی) سفیری و همکاران(1393) و سرمایه معنوی عبداله زاده و همکاران(1388) بود که پایایی ابزار پژوهش به ترتیب 85/0، 87/0، 86/. بود. در نهایت داده ها با استفاده از نرم افزار spss در سطح آمار توصیفی و آمار استنباطی (آزمون همبستگی) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت یافته ها حاکی از آن بود که بین رابطه معنوی والدین و میزان پذیرش تعلیم و تربیت مجازی رابطه آماری معناداری وجود ندارد(sig > 0/05) بود درحالی رابطه بین سرمایه اجتماعی والدین و تعلیم و تربیت مجازی برابطه مستقیم و معناداری وجود دارد(sig < 0/05) یعنی توانایی پیش بینی میزان تعلیم و تربیت مجازی بر مبنای سرمایه اجتماعی الدین وجود دارد. سرمایه اجتماعی درونی، نمره پذیرش تعلیم و تربیت مجازی 122/0 و سرمایه اجتماعی بیرونی، نمره پذیرش تعلیم و تربیت مجازی 148/0 انحراف استاندارد افزایش خواهد داد. لذا می توان نتیجه گرفت که سرمایه اجتماعی والدین عامل مهمی در پذیرش تعلیم و تربیت مجازی می باشد.