ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ی ﺗﺄﺛﻴﺮ روش ﻫﺎی ﺗﺪرﻳﺲ اﻳﻔﺎی ﻧﻘﺶ و ﺳﺨﻨﺮاﻧﻲ ﺑﺮ ﻳﺎدﮔﻴﺮی و ﻳﺎدداری درس آﻣﻮزش ﻗﺮآن داﻧﺶ آﻣﻮزان پسرپایه پنجم ابتدایی سنندج

ﻫﺪف از ﭘﮋوﻫﺶ ﺣﺎﺿﺮ، ﺑﺮرﺳﻲ ﺗﺄﺛﻴﺮ روش ﻫﺎی ﺗﺪرﻳﺲ اﻳﻔﺎی ﻧﻘﺶ و ﺳﺨﻨﺮاﻧﻲ ﺑﺮ ﻳﺎدﮔﻴﺮی و ﻳﺎدداری درس آﻣﻮزش ﻗﺮآن داﻧﺶ آﻣﻮزان ﭘﺎﻳﻪ پنجم اﺑﺘﺪاﻳﻲ ﺳﻨﻨﺪجﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از روش ﻧﻤﻮﻧﻪ ﮔﻴﺮی ﺗﺼﺎدﻓﻲ دو ﻛﻼس ٢٠ ﻧﻔﺮه از آن ﻫﺎ اﻧﺘﺨﺎب ﺷﺪﻧﺪ. اﻳﻦ ﭘﮋوﻫﺶ،ﻛﺎرﺑﺮدی می باشدو در ﮔﺮوه ﻃﺮح ﻫﺎی ﺷﺒﻪ آزﻣﺎﻳﺸﻲ ﻗﺮار دارد. در اﻳﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ﺟﻬﺖ ﺳﻨﺠﺶ ﻣﺘﻐﻴﺮ ﻫﺎی واﺑﺴﺘﻪ (ﻳﺎدﮔﻴﺮی و ﻳﺎدداری) و ﺟﻤﻊ آوری داده ﻫﺎ از آزﻣﻮن ﻫﺎی ﻣﻌﻠﻢ ﺳﺎﺧﺘﻪ اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪ. ﻧﺘﺎﻳﺞ آﻣﺎری ﺣﺎﺻﻞ از ﺑﻜﺎرﮔﻴﺮی آزﻣﻮن ﺗﺤﻠﻴﻞ وارﻳﺎﻧﺲ و آزﻣﻮن ﺗﻌﻘﻴﺒﻲ ﺗﻮﻛﻲ ﺟﻬﺖ ﺗﺤﻠﻴﻞ داده ﻫﺎ، ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺟﺪول و ﻧﻤﻮدار در اداﻣﻪ آورده ﺷﺪه اﺳﺖ، اﻳﻦ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﻧﺸﺎن ﻣﻲ دﻫﺪ از ﻧﻈﺮ ﻣﻴﺰان ﻳﺎدﮔﻴﺮی و ﻳﺎدداری درس آﻣﻮزش ﻗﺮآن ﭘﺎﻳﻪ پنجم ابتدایی، ﺑﻴﻦ داﻧﺶ آﻣﻮزاﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ دو روش اﻳﻔﺎی ﻧﻘﺶ و ﺳﺨﻨﺮاﻧﻲ آﻣﻮزش دﻳﺪه اﻧﺪ ﺗﻔﺎوت وﺟﻮد دارد و روش اﻳﻔﺎی ﻧﻘﺶ ﻣﺆﺛﺮﺗﺮ از ﺳﺨﻨﺮاﻧﻲ اﺳﺖ.