اثربخشی آموزش راهبردهای خودتنظیمی برافزایش روحیه ی علمی و کاهش اضطراب دانش آموزان

تحقیق حاضر سعی دارد به اثربخشی آموزش راهبردهای خودتنظیمی برافزایش روحیه ی علمی و کاهش اضطراب دانش آموزان بپردازد، تحقیق حاضر از نوع تحقیقات آزمایشی (نیمه تجربی) است. جامعه آماری تحقیق حاضر کلیه‌ی دانش‌آموزان متوسطه دوم شهر کرمان می باشد. که تعداد آنها 482 نفر می‌باشد از این جامعه با روش نمونه‌گیری در دسترس60 نفر انتخاب شد؛ که 30 نفر به عنوان گروه کنترل و 30 نفر به عنوان گروه آزمایش بصورت تصادفی انتخاب شدند. ابزار اندازه‌گیری دراین تحقیق پرسشنامه استاندارد روحیه ی علمی و پرسشنامه استاندارداضطراب دانش آموزان می‌باشد که روایی آن‌ها مورد تایید اساتید متخصص و پایایی آن با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ به ترتیب 80/0 و 70/0 مورد ارزیابی و تایید شد، همچنین در این تحقیق، از گروه تجربی برای شرکت در برنامه مداخله دعوت به عمل آمد. سپس گروه تجربی به سه گروه کوچک تقسیم شدند و در برنامه مداخله این پژوهش که بیشتر به صورت بحث گروهی اجرا شد، شرکت کردند. برنامه مداخله بر اساس مراحل آموزش مهارت خودتنظیمی تدوین یافته بود. هر یک از این جلسات به مدت دو ساعت به طول انجامید.با توجه به تقسیم گروه تجربی به سه گروه کوچکتر و تعداد جلسات برگزار شده برای هر گروه 5 جلسه جمعا 15 جلسه آموزشی مجموعا به میزان 15 ساعت تشکیل گردید. لازم به ذکر است که، تجزیه و تحلیل داده‌های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار spss انجام شد، ماحصل یافته‌های تحقیق نشان داد که، آموزش راهبردهای خودتنظیمی برافزایش روحیه ی علمی و کاهش اضطراب دانش آموزان نقش موثر و اثربخشی بالایی را ایفا می کند وبه عبارتی می توان نتیجه گرفت که ، آموزش راهبردهای خودتنظیمی می تواند در تقویت روحیه ی علمی وپایین آوردن سطح اضطراب دانش آموزان نقش داشته باشد.