پیش بینی سازگاری اجتماعی بر اساس تاب آوری در زنان یرپرست خانوار شهر شیراز

پژوهش حاضر با هدف پیش بینی سازگاری اجتماعی بر اساس تاب آوری در زنان سرپرست خانوار درشهر شیراز انجام شد.این پژوهش توصیفی و مطالعات همبستگی بود. جامعه آماری این مطالعه، شامل تمامی زنان سرپرست خانوار در شهر شیراز در سال 1399 بود که حداقل دارای یک فرزند، توانایی خواندن و نوشتن و سن آن‌ها حداقل 25 سال بود. نمونه شامل 180 نفر از زنان سرپرست خانوار داوطلب بود که به روش نمونه‌گیری در دسترس در کلینیک‌های مددکاری و کانون امور بانوان فرمانداری استان فارس انتخاب شد.ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه سازگاری بل (1961) و پرسشنامه ی اصلاح شده تاب آوری فرایبورگ و همکاران (2005)تهیه شده است. از میان ابعاد تاب آوری شایستگی اجتماعی، حمایت اجتماعی و سازه‌های فردی سازگاری اجتماعی را به طور معنی‌داری پیش‌بینی کردند. این متغیرها نیز در مجموع حدود 25 درصد از واریانس متغیر وابسته را تبیین کردند.:به‌طوری کلّی، نتایج حاصل از پژوهش حاضر نشان داد که در زنان سرپرست خانواربین تاب‌آوری و سازگاری، همبستگی مثبت معناداری وجود دارد و این متغیرمی‌تواند به‌طور معناداری سازگاری این گروه راپیش‌بینی کند.داده ها توسط نرم spss 21 مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفتند. این متغیرها نیز در مجموع حدود 25 درصد از واریانس متغیر وابسته را تبیین کردند.باتوجه به نتایج تحلیل ضریب همبستگی پیرسون به دست آمده، نشان داد که بین متغیرهای سازگاری اجتماعی و تاب آوری رابطه معناداری وجود دارد.