بررسی رابطه بین خودکار آمدی شغلی با توسعه حرفه ای معلمان ابتدایی شهر آبادان

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه خود کار آمدی شغلی بر توسعه حرفه ای معلمان ابتدایی شهر آبادان بود. که با روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی انجام گردید. جامعه آماری پژوهش را کلیه معلمان مرد (344) و زن (493 نفر) ابتدایی شهر آبادان با تعداد 837 نفر تشکیل دادند که با استفاده از روش تعیین حجم نمونه تعداد 240 نفر از معلمان (137 زن و 103 مرد) با روش نمونه‌گیری تصادفی ساده انتخاب شد. جهت گردآوری داده ها از پرسشنامه های خودکارآمدی شغلی معلمان اسچانن، موران و وولفولک (2001) و پرسشنامه توسعه حرفه ای دراموند و یانگ (2010) استفاده گردید. روایی محتوایی پرسشنامه براساس نظر استاد راهنما و همچنین پایایی پرسشنامه ها براساس ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب 904/0، 873/0 برآورد گردید. داده های حاصل از پرسشنامه ها در دو سطح آمار توصیفی و استنباطی شامل آزمون ضریب همبستگی پیرسون از طریق نرم افزارهای spss23 صورت گرفت. یافته های بدست آمده ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که بین خود کار آمدی شغلی بر توسعه حرفه ای معلمان رابطه معناداری وجود دارد.