بررسی میزان سازگاری اجتماعی و مشکلات رفتاری عاطفی در کودکان استثنایی و عادی

هدف مقاله حاضر نگاهی بر میزان سازگاری اجتماعی و مشکلات رفتاری عاطفی در کودکان استثنایی و عادی دارد. در جوامع امروزی نقش خانواده و مدرسه در تکمیل شخصیت کودکان، نقشی تعیین‌کننده است و با توجه به پیچیده شدن جوامع و افزایش مسائل اجتماعی و مسئولیت‌ها در زندگی، نیاز به رشد مهارت‌های اجتماعی در زندگی امروزه، بیشتر از گذشته احساس می‌شود. روش تحقیق تطبیقی اسنادی می باشد. در پژوهش حاضر ابتدا به ذکر معنی لغوی واصطلاحی سازگاری اجتماعی و مشکلات رفتاری و عاطفی وسپس به جایگاه و رویکردهای آن در کودکان استثنایی و عادی پرداخته شده است.یافته های پژوهش نشان می دهد، کودکان تحت حمایت بهزیستی در مهارت‌های رفتاری و اجتماعی نارسایی‌ها و محدودیت‌هایی دارند و نسبت به همسالان خود در سازگاری با شرایط عادی زندگی با مشکل مواجهه‌اند و همچنین برای مشارکت در فعالیت‌های اجتماعی از انگیزش پایین‌تری برخوردارند، آموزش این مهارت‌ها به این گروه از افراد بسیار ضروری به نظر می‌رسد. علاوه بر این کودکان استثنایی به دلیل فقدان والدین، یاد نمی گیرند که چگونه با دیگران تعامل داشته باشند و باعث طرد شدن کودک از طرف دوستان و همسالان و بروز مشکلات رفتاری از قبیل اضطراب، افسردگی، اختلال در ارتباطات و تعاملات اجتماعی و شکل گیری هیجانات نامناسب می شود. در این میان آموزش و مداخله در جهت آگاه کردن معلمان و مسئولان از نیازها و مسائل این دانش آموزان ضرورت دارد.