دیدگاه معلمان مقطع ابتدایی نسبت به آموزش و پرورش فراگیر

پژوهش پیمایشی حاضر با هدف بررسی نگرش معلمان پایه ابتدایی به آموزش و پرورش فراگیر انجام شده است بدین منظور با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای 177 معلم (149 زن و 28 مرد) دوره ابتدایی مشغول به تدریس بوده اند ،انتخاب شدند. به منظور جمع‌آوری اطلاعات از پرسشنامه سنجش نگرش و آموزش دانش‌آموزان با نیازهای ویژه در کلاس‌های درس عادی(atms) استفاده شد. داده‌های به دست آمده از طریق آزمون تی استودنت تک نمونه ای و مستقل مورد تحلیل قرار گرفت . نتایج بدست آمده نشان داد که به طور کلی معلمان پایه ابتدایی نسبت به آموزش و پرورش فراگیر دارای نگرش منفی بوده‌اند و آنها نه تنها نسبت به فلسفه و آموزش فراگیر ،شناخت کافی نداشتند بلکه توانایی های خود در تدریس به دانش آموزان با نیازهای ویژه را نیز ضعیف برآورد کرده‌اند. نتایج به دست آمده همچنین نشان داد که آنها رفتارهای دانش‌آموزان با نیازهای ویژه در کلاس درس را منفی ارزیابی کرده‌اند در نهایت بین نگرش کلیه معلمان نسبت به فلسفه فراگیرسازی با جنسیت و گذراندن دوره‌های آموزشی رابطه‌ای مشاهده نشد. نتایج به دست آمده از این پژوهش به دلیل اهمیت تاثیر آن بر فرآیند فراگیرسازی در نظام آموزشی کشور برای سیاست‌گذاران و برنامه‌ریزان حایز اهمیت فراوان است.