اثربخشی آموزش مهارتهای زندگی بر سازگاری اجتماعی و آسیب پذیری اجتماعی در نوجوانان کار مرکز خانه کودک شوش تهران

هدف از این پژوهش اثربخشی آموزش مهارتهای زندگی بر سازگاری اجتماعی و آسیب پذیری اجتماعی نوجوانان کار بود. اجرای پژوهش از نوع شبه آزمون به صورت پیش آزمون و پس آزمون بوده است. نمونه آماری در این تحقیق30 نفر از نوجوانان 16 12 ساله مرکز آموزشی خانه کودک شوش بود که به روش در دسترس انتخاب شدند. بدین منظور تعداد 15 نفر از نوجوانان کار برای گروه کنترل و15 نفر هم در گروه آزمایش انتخاب شدند. برای گروه آزمایش 8 جلسه آموزش مهارتهای زندگی و هر جلسه به مدت 2 ساعت انجام گرفت. قبل از شروع جلسات و پس از پایان جلسات پرسشنامه سازگاری اجتماعی و پرسشنامه آسیب پذیری اجتماعی اجرا گردید. داده‌ها با استفاده از نرم افزار20spss و به روش آمار تحلیل واریانس دوطرفه همبسته و تحلیل کواریانس با اندازه‌ گیریهای مکرر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها نشان داد که آموزش مهارت‌های زندگی به طور معناداری باعث افزایش سازگاری اجتماعی و کاهش آسیب پذیری اجتماعی در نوجوانان کار می شود (001/0). بنابراین، نتیجه گرفته می شود که یکی از رویکردهای آموزشی که به افزایش سازگاری اجتماعی و کاهش آسیب پذیری اجتماعی کمک می کند، مهارت های زندگی است.