ارزیابی فشار جبهه کار و نشست سطحی در تونل سازی مکانیزه در مناطق شهری (مطالعه موردی: تقاطع ایستگاه خط 1 با خط 7 مترو تهران)

یکی از مهمترین چالش‌‌های موجود در حفاری و نگهداری قطعه ی شرقی - غربی ایستگاه خط 7 متروی تهران که 12 کیلومتر طول دارد تقاطع این خط با محدوده ی خط 1 میباشد که این خط دارای 2 متر روباره ، 18 متر عرض و 12 متر ارتفاع دارد. قطعه شرقی-غربی خط 7 با یک دستگاه حفارepb به قطر 164/9 متر حفاری شده است و به روش کند و آکند نیز احداث شده است. با توجه به این که این تونل مترو از زیر ایستگاه خط 1 عبور می‌کند لازم است پایداری ایستگاه خط1 در حین حفاری و انجام عملیات احداث ایستگاه خط 7 مترو حفظ و از تغیر شکل بیش از حد و خطرات ناشی از نشست و عدم پایداری ایستگاه جلوگیری شود. همچنین با در نظر گرفتن تقاطع غیر همسطح بین دو ایستگاه باید فرونشست سطحی را نیز زیر نظر داشت تا از خطرات موجود ناشی از آن به‌موقع جلوگیری به عمل آید. در این تحقیق هدف اصلی بررسی پایداری ایستگاه با استفاده از روش عددی می‌باشد که به این منظور از نرم‌افزارflac 3d استفاده شد. در روند این تحقیق نخست فشار سینه‌کار به‌وسیله روش‌های تحلیلی موجود به دست آمد و در تحلیل عددی از آن استفاده شد سپس جهت سنجش صحت مدلسازی این نرم افزار از نرم افزارplaxis 3d tunnle و همچنین نتایج ابزار دقیق استفاده شد. مطابقت خوب نتایج حاصل از مدلسازی با نرم افزار flac 3d و plaxis 3d tunnleبا نتایج بدست آمده از روش ابزار دقیق بیانگر اطمینان بخش بودن روش تفاضل محدود می‌باشد. نتایج مدلسازی نشان می دهد که بیشینه نشست سطحی 45/2 سانتی متر می‌باشد که در محدوده مجاز می باشد و ایستگاه خط 1 پایدار است. برای جلوگیری از نشست‌های اضافی در سطح زمین و ایستگاه خط 1 باید با استفاده از فشار تزریق مناسب، چسبندگی و زاویه اصطکاک خاک را افزایش و نفوذپذیری آن را کاهش داد.