اثربخشی آموزش مدل کیفیت زندگی بر کاهش آشفتگی روانی نوجوانان

هدف: آشفتگی روانی در دوره نوجوانی می‌تواند آسیب‌های زیادی به فرد وارد سازد که ضروری است مداخلاتی در جهت بهبود آشفتگی روانی در نوجوانان مورد بررسی قرار گیرد. از این‌رو این پژوهش باهدف بررسی اثربخشی آموزش مدل کیفیت زندگی بر کاهش آشفتگی روانی نوجوانان انجام شد. روش: طرح پژوهش از نوع نیمه‌آزمایشی و به‌صورت پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش‌آموزان پسر دارای آشفتگی روانی شهر شاهرود در سال 1398 بودند که 34 نفر از نوجوانان به‌صورت نمونه‌گیری هدفمند انتخاب و به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند و گروه آزمایش تحت آموزش مدل کیفیت زندگی فریش قرار گرفتند. از مقیاس افسردگی، اضطراب و استرس (dass-21) برای جمع‌آوری داده‌ها استفاده شد. از تحلیل کوواریانس تک‌‌متغیری (آنکوا) و نرم‌افزار spss-23 برای تجزیه و تحلیل داده‌ها استفاده شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که تفاوت معناداری بین گروه آزمایش و کنترل در آشفتگی روانی (94/5 f= و 05/0 p<) نوجوانان وجود دارد. نتیجه‌گیری: با توجه به یافته‌های این پژوهش، می‌توان نتیجه گرفت که آموزش مدل کیفیت زندگی باعث می‌شود تا نوجوانان به مهارت‌ها و دانشی دست یابند که با بهره‌گیری از آن بتوانند میزان آشفتگی روانی خود را کاهش و در مقابل سلامت روان خود را افزایش دهند.