پیش بینی انگیزش تحصیلی دانش آموزان براساس خودکارآمدی و خودتنظیمی تحصیلی

پژوهش حاضر با هدف پیش بینی انگیزش تحصیلی دانش آموزان خودکارآمدی و خودتنظیمی تحصیلی انجام شد. این پژوهش از نوع مطالعات توصیفی-همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش، شامل کلیه دانش آموزان دختر و پسر دورۀ دوم متوسطه شهر خوی در سال تحصیلی 98-97 بودند. از این جامعه، نمونه ای به حجم 260 نفر با استفاده از جدول مورگان به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب و پرسشنامه های خودکارآمدی دانش آموز (mjses)، انگیزش تحصیلی (hams)، و خودتنظیمی بوفارد (bsrq) را تکمیل نمودند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل رگرسیون در برنامه spss نسخه 20 انجام شد. یافته های پژوهش نشان داد که خودکارآمدی و خودتنظیمی تحصیلی رابطه مثبت و معنی داری با انگیزش تحصیلی (درونی و بیرونی) دارند. همچنین، متغیرهای خودکارآمدی و خودتنظیمی تحصیلی قادر به تبیین 32 درصد از تغییرات انگیزش درونی و 20 درصد از تغییرات انگیزش بیرونی دانش آموزان بودند. با توجه به نتایج بدست آمده می توان مطرح نمود که افزایش خودکارآمدی و خودتنظیمی و با سطوح بالای انگیزش تحصیلی مرتبط است.