پیش‌بینی گرایش به طلاق براساس سازه‌های مثبت امید و خوش‌بینی در زوج‌های دارای تعارض

زمینه و هدف: افزایش روزافزون طلاق و از هم پاشیدگی بنای خانواده‌ها، یکی از معضلات اجتماعی تمامی کشورهاست که ضروری است راهکارهایی برای مقابله با آن تدارک دیده شود. از این‌رو این پژوهش باهدف پیش‌بینی گرایش به طلاق براساس امید و خوش‌بینی در زوج‌های دارای تعارض انجام شد. روش کار: روش پژوهش توصیفی - همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه زوج‌های مراجعه‌کننده به چند مرکز خدمات مشاوره‌ای شهر تهران در سال 1399 بودند که 100 زوج (200 نفر) به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای به کار گرفته‌شده، پرسشنامه‌های گرایش به طلاق، امید به زندگی و خوش‌بینی بود. برای تحلیل داده‌ها از آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه و نرم‌افزار spss-22 استفاده شد. یافته‌ها: نتایج آزمون همبستگی نشان داد که رابطه منفی و معناداری بین گرایش به طلاق با امید (237/0- r = ، 001/0 >p) و خوش‌بینی (231/0- r = ، 001/0 >p) وجود دارد. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که امید و خوش‌بینی باهم 2/10% از واریانس گرایش به طلاق را تبیین می‌کنند. نتیجه‌گیری: با توجه به یافته‌های این پژوهش، می‌توان آموزش و مداخله در بهبود امید و خوش‌بینی را به‌عنوان یک روش موثر در کاهش گرایش به طلاق پیشنهاد داد.