اثربخشی آموزش مهارتهای مبتنی بر کیفیت زندگی بر امیدواری، سرزندگی و تاب آوری سالمندان

مقدمه: پژوهش حاضر از نوع پژوهش های نیمه آزمایشی (طرح پیش آزمون ؛ پس آزمون ؛ پیگیری ) می باشد که در سال 1397-1396 با هدف بررسی اثربخشی آموزش مهارتهای مبتنی بر کیفیت زندگی بر امیدواری؛ سر زندگی و تاب آوری سالمندان انجام شد. روش: جامعه آماری پژوهش جاری، کلیه سالمندان مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر مشهد در سال 1397-1396 بودند که از این میان،30 نفر در دو گروه 15 نفره آزمایشی و کنترل به روش در دسترس انتخاب و با انجام قرعه کشی به روش تصادفی در دو گروه آزمایشی و کنترل جایگماری شدند. پس از اجرای پیش‌آزمون، آموزش مهارتهای مبتنی بر کیفیت زندگی طی 8 جلسه 90 دقیقه ای به گروه آزمایش ارائه گردید. ابزارهای اندازه گیری پرسشنامه های امیدواری اشنایدر(1991)؛ سر زندگی ریان و فردریک( 1997 ) و تاب آوری کانر و دایویدسون (2003) قبل از شروع جلسات آموزشی و پس آزمون و پیگیری نیز برای هر دو گروه اجرا شد. داده ها با آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر و با نرم افزار spss-19 تحلیل شدند. یافته ها: میانگین نمرات امیدواری، سر زندگی و تاب آوری گروه آزمایشی بر خلاف گروه کنترل در پس آزمون و پیگیری به طور معنادار افزایش یافت)001/0> (p. نتیجه گیری: آموزش مهارتهای مبتنی بر کیفیت زندگی بر امیدواری، سر زندگی و تاب آوری سالمندان در پس آزمون و همچنین پیگیری به طور معنادار اثربخش بوده است.