روان شناسی مثبت نگر

شادمانی، ذهن متفکرین را برای هزاران سال به خود مشغول داشته است هرچند که فقط در سال‏های اخیر است که به شیوه نظام‏دار مورد مطالعه و اندازه‏گیری قرار گرفته است.اغلب مردم آن‏چه را که در رابطه با زندگی‏شان اتفاق می‏افتد خوب یا بد ارزیابی می‏کنند و طبیعتا آن‏ها قادر به قضاوت در مورد زندگی خود هستند.آن‏ها تقریبا همیشه هیجانات و خلقیاتی را تجربه می‏کنند که یا مولفه‏ای خوشایند دارد که منجر به یک واکنش مثبت می‏شود و یا مولفه‏ای ناخوشایند دارد و واکنشی منفی را می‏طلبد.بنابراین همواره سطحی از شادمانی ذهنی بر زندگی مردم حاکم است، حتی اگر به طور هشیارانه به آن نپردازند.از سال 1973 که مجله چکیده‏های روانشناختی بین‏الملل 1 شروع به فهرست کردن واژه‏ ssenippah به عنوان یک نمایه 2 نمود این واژه عملا وارد فرهنگ روانشناسی شد.در سال 1974 این واژه وارد سایر نمایه‏های روانشناسی مثل مجله پژوهش نمایگرهای اجتماعی 3 شد.از آن زمان تا به امروز تعداد زیادی از تحقیقات به موضوعات روانشناسی مثبت از جمله شادی و شادمانی ذهنی اختصاص یافته است(دینر، 1984)