اثربخشی مداخله در بحران بر اضطراب کرونا افراد دچار بیماری کرونا

هدف: هدف پژوهش حاضر اثربخشی مداخله در بحران بر اضطراب کرونا بیماران دچار بیماری کرونا بود. روش: روش پژوهش به شیوه ی نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس-آزمون با گروه کنترل اجرا شد. جامعه آماری این پژوهش را تمامی بیماران مبتلا به بیماری کرونا شهر اهواز در سال 1399، تشکیل داده بودند. نمونه‌ی آماری شامل 30 نفر از بیماران مبتلا به کرونا بودند که به شیوه نمونه گیری تصادفی خوشه‌ای انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) جایگزین شدند و به مقیاس اضطراب کرونا ویروس پاسخ دادند. شرکت‌کنندگان گروه آزمایش، 6 جلسه برنامه‌ی مداخله در بحران را دریافت نمودند. داده ها با استفاده از روش آماری تحلیل کوواریانس چندمتغیری، مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها: نتایج نشان داد که فرضیه‏ی پژوهش مبنی بر اثربخشی مداخله در بحران بر اضطراب کرونا افراد دچار بیماری کرونا، مورد تائید قرارگرفته است و بیماران دچار بیماری کرونا گروه آزمایش نسبت به بیماران دچار بیماری کرونا گروه کنترل در پس‌آزمون، به‌طور معناداری، اضطراب کرونا کمتری داشتند. نتیجه‌گیری: بنابراین می توان نتیجه گرفت که استفاده از آموزش مداخله در بحران موجب کاهش سطح اضطراب در بیماران می‌شود.